داود آزاد بعد از ۱۰ سال در تهران خواند

فراوری: سمیه رمضان ماهی- بخش هنری تبیان

داود آزاد فقط خواننده، آهنگساز یا نوازنده نیست. باید تابلوهای نقاشی اش را ببینید؛ خانه کوچک و با صفایش را که پر است از آثار هنری …

موسیقی داود آزاد ، نوعی از موسیقی عرفانی است که برآیندی از زندگی شخصی او محسوب می شود. وی راجع به این فضا و جان موسیقی خود می گوید:

“موسیقی به ذات خود عرفانی است و از آن جا که در حوزه انتزاعی قرار می گیرد، پس به همین دلیل هم عرفانی است. از طرفی نمی شود، گفت موسیقی عرفانی از موسیقی ایرانی جدا است. هر هنری در ذات خود ریش   عرفانی دارد. شما هر اثر هنری مثل یک تابلوی نقاشی هم که می بینید، از زمان و مکان جدا می شوید. این یک جریان عرفانی است که شما را از گذشته و آینده رها می کند و به لحظه می آورد. حالا من هم به عنوان هنرمند موسیقی عرفانی مطرح شدم. البته اشعاری که برای کارهایم انتخاب می کنم، همه حول محور «وحدت وجود» و اشعاری کاملاً عاشقانه است. اساس این موسیقی هم همان موسیقی سنتی است که بر اساس ردیف یا موسیقی مقامی هستند. موسیقی مقامی آذربایجان هم که در ژن من است و خیلی از آن الهام می گیرم. حالا من می آیم و روی بخشی از این عناصر سایه روشن می زنم. به زعم بنده موسیقی عرفانی پر از شعف و بدون خمودگی است. شاید مثلاً قطعه ای را بشنوید که ظاهرش پر تحرک نباشد اما در واقع در جان موسیقی ایرانی شعف خاصی نهفته است. “

در آغاز کنسرت داود آزاد گفت: امشب مصادف با دو اتفاق خوب است؛ استاد شجریان به ایران وارد شدند که برای ایشان آرزوی سلامتی داریم و اتفاق دیگر تولد یکی از نوازندگان گروه ما، رابعه زند – نوازنده قانون – است.

با اینکه  داود آزاد سال ها سرگرم برگزاری تور کنسرت و شرکت در کنفرانس های علمی در اروپا و آمریکا است؛ اما بالاخره طلسم برگزاری کنسرت او در تهران شکسته شد و پس از ۱۰ سال کنسرت عرفانی خود را در تالار وحدت برگزار کرد.

در این برنامه، آزاد علاوه بر خواندن، به نواختن تنبور، عود و تار پرداخت و گروهی از نوازندگان با سازهای متعددی مانند قانون، نی، دف، تمبک، کمانچه، کوزه و قیچک او را همراهی کردند. هرچند در برخی قطعه ها، دو یا سه ساز اصلا به صدا درنمی آمدند و در یک قطعه نیز تعدادی از نوازندگان سازهای خود را زمین گذاشتند و با دست زدن، ریتم موسیقی را دنبال کردند. در چند قطعه نیز یک سماع گر در پشت گروه موسیقی به اجرای حرکات مخصوص می پرداخت.

پیش از آغاز کنسرت، آزاد در سخنان کوتاهی توضیح داد که بعد از ۱۰ سال موفق شده در تهران کنسرتی اجرا کند و افزود: البته این طور نبود که نخواهیم در این ۱۰ سال کنسرتی داشته باشیم، اما مسائلی پیش آمد که این اتفاق نیفتاد. امیدوارم این کنسرت شروع خوبی برای برگزاری کنسرت های بعدی باشد.

او همچنین گفت: امشب مصادف با دو اتفاق خوب است؛ استاد شجریان به ایران وارد شدند که برای ایشان آرزوی سلامتی داریم و اتفاق دیگر تولد یکی از نوازندگان گروه ما، رابعه زند – نوازنده قانون – است.

بخش نخست کنسرت با اجرای قطعه «بی نشان» آغاز شد و در ادامه، «هوالاول»، «عاشقی» و «شیدا شده ای» نواخته و خوانده شد.

در ادامه، قطعه «گتمه گتمه» به زبان آذری به اجرا درآمد و مخاطبانی که بیشتر صندلی های تالار وحدت را پر کرده بودند، از آن استقبال کردند. «آن دلبر من» پایان بخش قسمت نخست این کنسرت بود.

آزاد در آغاز بخش دوم این برنامه، با تشکر از مخاطبان به خاطر دادن انرژی مثبت به اعضای این گروه موسیقی، گفت: امیدوارم به حالی که دنبال آن هستید، رسیده باشید. هدف موسیقی ما، ایجاد آن حال به معنای خود لحظه ی حال و بریده شدن از گذشته و آینده است که ذهن ما همیشه درگیر آن است. اگر بتوانیم این حال را تجربه کنیم و با هستی یکی شویم، به هدف موسیقی رسیده ایم.

در این بخش نیز قطعات «عشق است»، «به ساقی در نگر»، «اثری نیست مرا» و دو قطعه فولکلور آذری «سن گلمز اولدون» و «امان آیرلیق» اجرا شد و با قطعات «صنما» و «آن خرابات» به پایان رسید.

داود آزاد در برخی قطعات از جمله قطعه «مشق نام لیلی» که به درخواست مخاطبان در پایان این کنسرت اجرا شد، از آن ها می خواست که اگر شعرها بلد هستند، با گروه همراهی کنند که این کار در قطعه پایانی با تکرار نام «لیلی» انجام شد.

رابعه زند (قانون)، جاوید ابراهیم پور (نی)، نبیل یوسف شریداوی (دف)، ساوش ولی پور (قیچک آلتو)، جعفر قاضی عسگر (تمبک)، بیتا قاسمی (قیچک باس)، علیرضا مقراضی (کمانچه)، محسن عبادتی (کمانچه) و امیرمحمد نیک منش (دف) نوازندگانی بودند که در این کنسرت داود آزاد را به عنوان آهنگساز و سرپرست گروه همراهی کردند. بهزاد حجیر نیز در این برنامه به سماع پرداخت.

منابع: ایسنا/موسیقی ما