حضرت مریم رافائل کشف شد

فراوری: یاسمن پیشوایی- بخش هنری تبیان

یکی از نام آورترین هنرمندان عصر رنسانس ایتالیا، رافائل است. او نقاش، پیکره تراش و معماری برجسته بود که آثار با ارزشی را از خود به یادگار گذاشته است. معروفیت آثار رافائل بیشتر به علت نبوغ خاص او در به کارگیری ماهیت نور و سایه و همچنین عمق و بعد در نقاشی است.

حال به تازگی اثری جدید از این هنرمند پرآوازه کشف شده است. این تابلو از شمایل حضرت مریم که تا پیش از این اثری از یک هنرمند گمنام تلقی می شد، اکنون نام یکی از بزرگترین هنرمندان تاریخ را یدک می کشد. رافائل در هنر رنسانس چهره ای در حد و اندازه لئوناردو داوینچی و میکل آنژ است.

گاردین نوشت: تاریخ خلق این نقاشی به سال های ۱۵۰۵ تا ۱۵۱۰ میلادی بازمی گردد و سال ۱۸۹۹ به عنوان یک نسخه کپی ۲۰ پوند ارزش گذاری شد. در حال حاضر از این اثر به عنوان یک نقاشی از رافائل با ارزش بیش از ۲۰ میلیون پوند یاد می شود. کارشناسان در جریان ساخت سریالی برای شبکه بی بی سی به ارزش این نقاشی پی  بردند.

بندور گراسونور فردی که نخستین بار به ارزش این تابلو پی  برد با اشاره به جلای زرد و کهنه ای که ارزیابی را مشکل می کرد، گفت: «من به خانه های بسیاری مانند این رفته بودم، و شاید همین تجربه بود که به من در یافتن این نقاشی کمک بسیاری کرد.»

او پی برد که این نقاشی اوایل قرن نوزدهم به عنوان یکی از آثار رافائل خریداری شده و سال ۱۸۴۱ در کنار دیگر آثار این هنرمند در انستیوی بریتانیایی لندن به نمایش درآمده بود. اما مدتی پس از آن در ارزیابی جدیدی تابلو را به دوران پس از رافائل نسبت دادند و اعلام کردند که این نقاشی اثر رافائل نیست.

گراسونور اعتقاد دارد کیفیت نقاشی به اندازه ای بالاست که بعید است اثر فرد دیگری غیر از رافائل باشد و به همین دلیل از مسئولان نشنال تراست اسکاتلند اجازه گرفت تا روی نقاشی کار کند. او با پاک کردن لایه های آلودگی و جلای کهنه روی نقاشی به چیزی رسید که آن را اثری بی نهایت زیبا با کیفیتی نفس گیر توصیف کرد. او در ادامه افزود: «همه شواهد حرف ما را تایید می کنند، این تابلو احتمالا تنها نقاشی رافائل در اسکاتلند است.»

لازم به ذکر است که نام کامل او رافائل سانزیو (Raphael sanzio) است و در تاریخ هنر به رافائل سانزی نیز شهرت دارد. وی در ششم آوریل سال ۱۴۸۳ در شهر یوربینو (Urbino) متولد شد و تا دوران نوجوانی در همان جا ساکن بود.
پدرش جیووانی سانزیو در بارگاه فدریگود مونتفلترو بعنوان نقاش کار می کرد. ذوق زیبایی شناسی پدر در کنار طبع شعری که داشت باعث شد تا تربیت رافائل از همان آغاز با هنر آذین بسته شود.رافائل کودک، اصول مقدماتی نقاشی را از پدر آموخت ولی عمر این آموزش چندان به طول نکشید و او بعد از آنکه مادرش ماجیا در سال ۱۴۹۱ درگذشت، پدرش را نیز ۳ سال بعد از دست داد و بدین شکل سرپرستی اش از سن یازده سالگی به عمویش بارتلولومئو سپرده شد.

در حال حاضر از این اثر به عنوان یک نقاشی از رافائل با ارزش بیش از ۲۰ میلیون پوند یاد می شود. کارشناسان در جریان ساخت سریالی برای شبکه بی بی سی به ارزش این نقاشی پی بردند.

بعد از مرگ پدر با حمایت های عمویش به شهر پروجیا در نزدیکی محل سکونتش مسافرت کرد و باپیتروپروجینو آشنا شد.
پروجینو از نقاشان معروف و نامی آن روزگار بود که در واتیکان خدمت می کرد. به مدت ده سال، رافائل اصول استفاده از ماهیت نور و سایه و همین طور عمق و پرسپکتیو را از پروجینو آموخت. نبوغ هنری او و ممارست در یادگیری فن نقاشی وی را از استادش نیز به پیش انداخت.
اولین سفارش حرفه ای اش را در زمانیکه تنها بیست سال داشت از کلیسای سنت نیکلاس گرفت. تکمیل این اثر با نام ازدواج ویرجین(Marriage of Virgin) یکسال به طول انجامید. متاسفانه این نقاشی در زلزله سال ۱۷۸۹ صدمه دید. در این نقاشی می توان مهارت رافائل را در به کارگیری پرسپکتیو در جهت پویایی کل اثر مشاهده کرد.
در سال ۱۵۰۴ به فلورانس نقل مکان کرد. این شهر در آن زمان محل تجمع بسیاری از مشهورترین هنرمندان دوران نوزایی هنر بود. او ابتدا شاگرد میکل آنژ شد و توانست تحت نظارت وی به پیچیدگی ها و رموز آناتومی بدن انسان پی ببرد.
رافائل، سپس سال هایی را در کنار لئوناردو داوینچی گذراند. این استاد بزرگ به شاگرد جوانش علم و فیزیک سایه – روشن را به بهترین شکل آموخت. آشنایی او با فرابارتو لومئو خالق اثر خانواده مقدس (The Holy Family) نیز سبب ارتقای دانش هنری اش گشت. اقامت در فلورانس، رافائل را در بطن پویای جریانات هنری آن زمان قرار داد و دیری نگذشت که خود توانست به یکی از شاهرگ های این جریان بدل شود.

معروفیت رافائل بیشتر به خاطر خلق مجموعه آثاری با عنوان «مدونا» است. او اولین نقاشی بود که توانست چهره حضرت مریم (س) را در نقش زنی زمینی، دوست داشتنی و دلسوز انسان ها به تصویر بکشد. تصاویری که تا پیش از او به موضوع حضرت مریم (س) پرداخته بودند از ایشان تصویری فرا زمینی، فرشته گونه و در کل دور از ماهیت انسانی را به مخاطب عرضه می کردند.
مشهورترین اثر رافائل در مجموعه مدونا تابلوی مدونای گلد فینچ (Madonna of the Goldfinch) است که در سال ۱۵۰۶ خلق شد و تصویری مهربان و انسانی از حضرت مریم (س) را به نمایش می گذارد.
در ایتالیا این اثر به نام مدونای دل کاردلینو نیز معروف است. این نقاشی حضرت مریم (س) ، سنت جان و حضرت مسیح (ع) را، در حالی که سنت جان به مسیح نوزاد، پرنده کوچکی را هدیه می کند نشان می دهد. شباهت این اثر با تابلوی بانوی صخره ها (Virgin of the Rocks) اثر لئوناردو داوینچی انکار ناپذیر است. آنچه این دو اثر را از هم متمایز می سازد گرایش رافائل به استفاده از رنگ های روشن و نور برخلاف تیرگی به کار رفته در آثارداوینچی است.
در سال ۱۵۰۸ به دعوت پاپ جولیوس دوم به واتیکان فرا خوانده شد. این دعوت برای رافائل ۲۵ ساله یک فرصت محسوب می شد و در مدت زمانی که در واتیکان بود توانست به خوبی از آن استفاده کند. رافائل انسانی محجوب، نیک سیرت و احساساتی بود و تمام این خصائل در کنار مهارت شگفت انگیزش در خلق نقاشی وی را به چهره ای محبوب و دوست داشتنی در دستگاه کلیسا تبدیل ساخت. مجموعه آثاری که از وی در بناهای واتیکان به جامانده شامل دیوار نگاره ای مشتمل بر داستان های انجیل، قانون و عدالت الهی، فلسفه و ادبیات است.با درگذشت پاپ در سال ،۱۵۱۳ پاپ لئو دهم یکی از اعضای خاندان مدیچی به رهبری رسید. علاقه پاپ جدید به هنر نقاشی باعث شد تا حمایت کلیسا از رافائل نقاش بیش از پیش شود. او در این مدت به چهره نگاری برخی از کاردینال ها و همچنین طراحی برخی فضاهای داخلی ساختمان های واتیکان پرداخت.
زندگی هر مخلوقی پایانی دارد و برای رافائل این پایان خیلی زود فرا رسید. او هیچ گاه ازدواج نکرد و تمام لحظات عمرش را در خلق آثار هنری سپری کرد. رافائل در روز جمعه پاک مصادف با جشن تولد ۳۷ سالگی اش دیده از جهان فرو بست. منتقدین و کارشناسان هنری بر زنده بودن طبیعت و فیگورهای نقش شده در آثار وی اتفاق نظر دارند و این همان ویژگی هنر اوست: دمیدن روح در رنگ، نور، سایه و خلق نقاشی های زنده بر بوم.

منابع: خبرآنلاین/هنرآنلاین/ویستا/روزنامه ابرار