جورجو دکریکو، نقاش فراواقع گرا
دِکریکو از همان ابتدای حرکت های هنری خود ، پس از گذراندان دوره های اولیه آموزش نقاشی ، با نگاهی کاملا متافیزیکی به خلق اثر پرداخت. البته آشنایی او با نقاشان رمانتیک در این امر تاثیر داشت.
دِکریکو از سال 1910 میلادی با مطالعه فلسفه نیچه و شوپنهاور، دو فیلسوف آلمانی ، شدیدا تحت تاثیر نظریات آنان قرار گرفت و سعی کرد در آثار خود ، نظریات این دو فیلسوف را اعمال کند.
انتظار دکریکو از تابلوی نقاشی آن بود که رویاهای نهفته اش را با بیانی شاعرانه و تغزلی ، با مفهومی کاملا گنگ به نمایش درآورد، از این رو وجه خیال پردازی نقاشی های او در حد فاصل سالهای 1910- 1915 میلادی تمایز آشکاری با نقاشی های هنرمندان هم عصرش پیدا کرد.
در این دوره او با استفاده از نمادهای کلاسیکی چون عناصر معماری دوران رنسانس، در تلفیق با سردیس ها و پیکره های دوره یونان باستان ، به حرکت نوینی در نقاش دست زد.
از دیگر شاخصه های مهم آثار او ، بی تحرکی ، ایستایی و تلفیق روابط و عناصر غیر همگون و نامتعادل در اشیا و فرمهاست. این شاخصه به طور مشهودی رمزگرایی در آثارش را به دنبال آورد.
تصویر زیر تحت عنوان “مشاهده گر” از 1915 میلادی ، نمونه ای از آثار دِکریکو است که با دیدی قراردادی و خشک ، پرسپکتیوی کاملا بست و محصور را در تابلو برای ما به نمایش در می آورد.
رنگهای به کار گرفته در این اثر نیز مانند دیگر آثار او جلوه ای وهم گونه دارد، و فضای کار ، کاملا غیرمانوس و بی ارتباط با مخاطب است.
در این اثر از مباحث دنیای نوین صنعتی در قرن بیستم و شتاب این قرن و ویرانی جنگ جهانی اول نشانه ای نیست. به نظر می رسد نگاه دِکریکو به مضامین ، نگاهی سطحی نباشد. او پرسشگرانه با مخاطب خود ارتباط برقرار می کند و فضاهای نامانوس و غیر منطقی آثارش ذهن مخاطب را درگیر می کند.
از دیگر شاخصه های مهم آثار او ، بی تحرکی ، ایستایی و تلفیق روابط و عناصر غیر همگون و نامتعادل در اشیا و فرمهاست. این شاخصه به طور مشهودی رمزگرایی در آثارش را به دنبال آورد.
از مشخصه های نقاشی دِکریکو پس از سال 1917 میلادی، به کارگیری عناصر معماری با اشیاء غیر مانوس همچون مجسمه های مدل خیاطی، عروسک های مانکن ، ستون های خیارکی بنا ، و احجامی گنگ و نا مشخص در فضایی است که علم مناظر و مرایا ( پرسپکتیو) در آن به دقت رعایت شده و پس زمینه نامعلوم است.
او از این رمزگرایی مالیخولیانه برای بیان مفاهیمی غیر مرتبط با هم بهره می برد.
سمیه رمضان ماهی
بخش هنری تبیان
منابع:
تاریخ هنر مدرنن آرناسن، 1376
هنر در گذر زمان گاردنر، 1369
مروری بر تاریخ نقاشی معاصر غرب، پریسا شاد قزوینی، 1383
مطالب مرتبط: