الکسی برادوویچ، مدیر هنری

“الکسی برادوویچ” یکی از مهم ترین چهره ها در زمینه گسترش زبان بصری مدرن بود که مدیریت هنری چند مجله امریکایی را از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰م. بر عهده داشت.

فاصله سالهای ۳۰ تا ۵۰ میلادی ، عصر طلایی طراحی گرافیک مدرن به شمار می رود. از میان مجله هایی که او مدیر هنری آنها بود. می توان “هارپرز بَزار” را نام برد که نزدیک به ۲۵ سال مدیریت آن را بر عهده داشت. خدمت در جنگ جهانی دوم مانع شد که برادوویچ متولد روسیه، هنر را به صورت رسمی فرا بگیرد.

در سال ۱۹۲۰م. او به پاریس رفت، جایی که مجموعه ای را برای باله های روسی “دیاگیلو” طراحی نمود و تجربه هایی را در صفحه آرایی برای مجله های “کایه دِآر” و ” آر اِ متیه گرافیک” به دست آورد. او در زمینه های مختلف طراحی فعالیت می نمود و در نمایشگاه ۱۹۲۵م. پاریس توانست ۵ مدال به دست آورد.

در سال ۱۹۵۰م. “برادوویچ” به ایالات متحده رفت. در آنجا از وی دعوت شد که برای پایه گذاری بخش طراحی تبلیغات در مدرسه طراحی موزه پلسیلوانیا در فیلادلفیا همکاری نماید. پس از آن که در سال ۱۹۳۸م. این مدرسه را ترک کرد. به تدریس ادامه داد و با تشکیل لابراتور طراحی سیار به محل های فرهنگی مهم در نیویورک و واشنگتن دیسی پناه برد.

“کارمل اسنو” سردبیر “هارپرز بَزار” پیش از این که “برادوویچ” را به عنوان مدیر هنری مجله برگزیند، تغییراتی را در مجله آغاز کرده بود تا مجله از شکل نشریه معروفی که به طراحان درجه اول پاریس توجه می کرد، به مجله گسترده تری که فرهنگ را با تاکید بر شیوه مدرن زندگی مرور می کند، تبدیل شود.

برادوویچ با دادن ساختاری تازه به مجله در به نتیجه رساندن این هدف کمک کرد. او عکاسان اروپایی همچون “براسای”، “انری کارتیه-برسون”، لیست مُدِل ” و ” آندره کِرتز” را به مخاطبان امریکایی شناساند. همان گونه بسیاری از عکاسان امریکایی را نیز به شهرت رساند که از آن میان می توان از “ایروینگ پن” و ” ریچارد اوِدُن” نام برد.

“برادوویچ” مانند شیوه هنرمندان سورئالیستی همچون “آندره برتون” و ” من ری” از ایجاد شوک و غافلگیری برای جذب خوانندگان بهره گرفت. در روش او، بیشتر کار بر عهده تصویرسازان و عکاسان بود. انتخاب تیزبینانه کارها و هماهنگ سازان آنها نیز مهم بود.

طراحی در سال های دهه ۱۹۳۰م. به تدابیر زیادی برای روح بخشی به صفحه ها متوسل شد که از آن جمله به موارد زیر می توان اشاره کرد:

تصاویر سایه نما، لبه های کاغذ پاره شده، سرصفحه های با دست طراحی شده و فتومونتاژ .

برادوویچ اگرچه به طراحان مدرنیست احترام می گذاشت و از تجربه آنها بهره می گرفت، از چهارچوب و روش های رایج اجتناب می کرد. او مانند دیگر طراحان میانه قرن، از تشابه بین فیلم و مجله استفاده کرد. وی تصاویر را مانند ترتیب کنار هم قراگیری در فیلم هماهنگ می کرد.

شیوه او، بیشتر از جذبه و سرعت یک تصویر واحد در فیلم بهره می گرفت. در طول دهه ۱۹۵۰م. “برادوویچ” به خاطر ترکیب فرهنگ ، مد و شهرت با روش نوین خود در دو صفحه ای هایش مورد توجه قرار گرفت.

یکپارچگی شیوه اش موجب ساده تر شدن طرح ها و در نتیجه قابل توجه تر شدن آنها شد. در آثار او، عناصر به یاری ساختاری سا زماندهی شده که از رنگ ، پارچه و دیگر ضروریات مد بهره برده بودند، جلوه ای خیال انگیز می یافتند.

“برادوویچ” در ۱۹۸۵م. از ” هارپرز بَزار” کناره گیری کرد. او کار هنری آزاد خود را دنبال کرد. طراحی هایش برای کتاب های عکس از جمله برجسته ترین آثار او هستند.

دستاوردهای وی در زمینه مدیریت هنری تا آنجا بود که در سال ۱۹۸۲م. همایشی با عنوان “بزرگداشت الکسی برادوویچ” در گراند پالاس پاریس برگزار شد.

سمیه رمضان ماهی

بخش هنری تبیان

یک قرن طراحی گرافیک جرمی آینسلی

تاریخ مختصر طراحی گرافیک ریچارد هولیس

اطلس طراحان گرافیک النا استانیک

مطالب مرتبط:

فوتوریسم ایتالیایی و تایپوگرافی

دادائیسم

باهاوس و حروفنگاری جدید