ارائه روشي براي تعيين حداکثر تراکم ساختماني در مقياس قطعات مسکوني
ارائه روشي براي تعيين حداکثر تراکم ساختماني در مقياس قطعات مسکوني
چكيده : تبيين روشي کاربردي جهت تعيين حداکثر تراکم ساختماني با اتکا به ويژگي هاي قطعات و تاثير اين ويژگي ها بر تراکم ساختماني از موضوعات جالب توجه و کاربردي است که بدان کمتر پرداخته شده است. اعمال سليقه و ديدگاه هاي غيرعلمي در تعيين تراکم ساختماني پيشنهادي و عدم تناسب اين پيشنهادات با ويژگي هاي قطعات مسکوني را مي توان از دلايلي دانست که سبب کاهش کيفيت سکونت در شهرهاي ايران شده است. اين پژوهش مي کوشد با بررسي و تعيين شاخص هاي اثرگذار بر تراکم ساختماني (در مقياس قطعات مسکوني) در بافت هاي ساخته شهري، روشي کاربردي در چگونگي تعيين تراکم ساختماني بر اساس محدوديت هاي کالبدي قطعات شهري ارائه دهد. اين روش در محله ولي عصر قصرالدشت در شهر شيراز مورد بررسي قرار گرفت و نتايج زير حاصل گرديد: 1- ضوابط پيشنهادي طرح هاي توسعه شهري شهر شيراز در حوزه تراکم داراي پشتوانه علمي کافي نمي باشد. 2- عامل اصلي در تعيين تراکم ساختماني، طول سايه اندازي ابنيه و فضاي باز به ازاي هر واحد مسکوني است و تراکم ساختماني، سطح اشغال و تعداد طبقات مي تواند مقادير متفاوتي داشته باشند.
پرتال دانشگاهی کشور Iran University Portal : آخرین مطالب اخبار دانشگاهی کشور