پیکاسو در کارگاه

بخش هنری تبیان

این عکس های سیاه وسفید را عکاسان مختلف در دهه های ١٩۴٠ و١٩۵٠  گرفته اند و در نمایشگاه کَیِ د آرت،نمایشگاه مجله هنر، به نمایش گذاشته شده است.
این عکس ها اتاق هایی بسیار بزرگ را نشان می دهد که پر از نقاشی، مجسمه و طراحی برخی هنوز در حال انجام هستند که گویی با دیوارهایی که شاهد خلق آنها هستند سخن می گویند. همچنین مواد مختلفی که پیکاسو با آن کار می کرد هم دیده می شود. در این عکس ها نقاش درحالی که مشغول طراحی با زغال یا خلق کوزه گوتیک است به دوربین نگاه می کند. اگرچه در برخی از عکس ها این حس القا می شود که هنرمند متوجه حضور عکاس است؛ نمونه آن در عکس هایی دیده می شود که ادوارد کین از پیکاسو در کارگاهش در والاریس  گرفته است. در یکی از عکس ها آثار سفالی و چند نقاشی هندسی از زنی وجود دارد که در فضایی ناهنجار است، هنرمند را می بینیم که عمیقا در فکر فرو رفته است و تکه ای زغال طراحی در دست دارد و پشتش به سمت بوم نقاشی است و روی بوم خط های کم رنگی وجود دارد که طرح اولیه یک خیابان است؛ همان چشم اندازی که از کارگاهش می بیند.
 عکس دیگری که در همان روز گرفته شده است مردی را نشان می دهد که تخته مخصوص منشی صحنه در دست دارد و ما می فهمیم این نقاش کاملا متوجه بود در کجای صحنه قرار دارد؛ از او برای ساخت مستندی درباره زندگی اش به کارگردانی لوچیانو اِمِر ایتالیایی فیلم گرفته می شد. عکس های کین، تکمیل شدن روند کار پیکاسو را نشان می دهد؛ مراحل تکمیل شدن یک طرح معماری را  در عکس های مختلف می بینیم.
عکاسان دیگر از پیکاسو در حالتی عکس گرفته اند که او برای عکاسی ژست نگرفته و حالتی راحت تر دارد. یکی از عکس های دیوید داگلاس دانکِن، عکاس خبری، این هنرمند را با شلوارک و صندل نشان می دهد درحالی که بوم بزرگی را آماده می کند که بر آن نقاشی بالاتنه زنی با کلاه آبی وجود دارد. دانکن که به خاطر عکس هایش در جنگ شهرت دارد با پیکاسو به واسطه رابرت کاپا، عکاس مجار، ملاقات کرد و در زمره معدود عکاسانی قرار گرفت که به نقاشی های شخصی پیکاسو دسترسی پیدا کردند و سرانجام هفت کتاب از عکس هایش چاپ کرد. عکس های قدیمی تر ایوا مَنسیت، عکاس فرانسوی،که در سال ١٩۴٨ از پیکاسو در کارگاه سفال مدورا  گرفته است این نقاش را نشان می دهد که لباسی راحت پوشیده است، سیگاری روی لب دارد و در حال جست وجو میان قفسه هایی است که بشقاب ها و گلدان هایی با اشکال مختلف بر آن قرار دارد.
در میان عکس های مجموعه نمایشگاه کَیِ د آرت عکسی وجود دارد که پیکاسو خود از مجسمه اش در کارگاهش گرفته است. این عکس ها که با دوربین کوداک بین سال های ١٩٣١ و ١٩٣٢ گرفته شده است مجسمه های گچی با گردن های بلند و برآمده را نشان می دهد. یکی از این مجسمه ها مجسمه ای به نام بالاتنه زن است که سال گذشته به موزه هنر معاصر در نمایشگاه «نگاهی به مجسمه های پیکاسو» راه یافت. این آثار در آرشیو خانم اُلگا روییز پیکاسو،  همسر نخست پیکاسو، هستند و نوه پیکاسو آنها را به نمایشگاه داد. اکنون نمایشگاه کَیِ د آرت این عکس ها را با آثاری دیگر گردآوری کرده است و زحمتی را که برای خلق این آثار کشیده شده و زمانی را که برای آنها صرف شده است نشان می دهد. ما معمولا آثار تمام شده پیکاسو را می بینیم اما شرایطی که در آنها این آثار خلق شده اند به همان اندازه برای درک خالق آن اهمیت دارد.

منبع: شرق/ زروان بختیار